PROCEDURY POSTĘPOWANIA W PRZYPADKACH
ZABURZEŃ EMOCJONALNYCH UCZNIÓW

I LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCEGO
IM. E.DEMBOWSKIEGO W ZIELONEJ GÓRZE

(ZAŁ. 1)

 

 

INTERWENCJA

  1. W każdym przypadku podejrzenia występowania u ucznia objawów zaburzeń* (dziwnego zachowania) nauczyciel lub pracownik szkoły zachęca ucznia do spotkania z pedagogiem/psychologiem, ponadto zgłasza ten fakt do wychowawcy i pedagoga/psychologa.
  2. Pedagog/psycholog zakłada kartę informacyjną ucznia z zaburzeniem, w której znajdować się będą wszelkie informacje na temat postępowania wobec ucznia. Następnie informuje rodzica ucznia niepełnoletniego.
  3. Pedagog/psycholog przekazuje wychowawcy, nauczycielom informacje zwrotne dotyczące sposobów postępowania wobec ucznia z problemem.
  4. W sytuacji unikania pomocy psychologicznej przez ucznia pedagog/psycholog informuje o zaistniałej sytuacji rodziców wskazując instytucje pomocy oraz sporządza notatkę ze spotkania potwierdzoną podpisem rodzica (wzór u pedagoga).
  5. W przypadku zgłoszenia trudności przez samych uczniów lub rodziców następuje ścisła współpraca na płaszczyźnie dziecko-rodzic-szkoła, koordynowana przez psychologa szkolnego.
  6. W przypadku kiedy uczeń nie decyduje się na korzystanie z pomocy pedagogiczno-psychologicznej w szkole, rodzic ma obowiązek zapewnić pomoc dziecku w innej placówce, co oświadcza na piśmie (wzór u pedagoga) i potwierdza stosownym zaświadczeniem.
  7. Wychowawca informuje pedagoga/psychologa raz w miesiącu o sytuacji szkolnej ucznia objętego opieką specjalistyczną.
  8. W przypadku wysokiej absencji wychowawca zobowiązuje rodziców/ucznia pełnoletniego do przedstawienia zwolnienia lekarskiego i pyta o możliwości pomocy ze strony szkoły.
  9. W przypadku dalszej absencji lub trudności szkolnych w celu pomocy należy zaproponować uczniowi i rodzicom nauczanie indywidualne.

 

Działania profilaktyczne

 

  1. Wychowawca klasy pierwszej zobowiązany jest do zorganizowania w ciągu roku szkolnego lekcji wychowawczej z pedagogiem/psychologiem na temat zaburzeń w okresie dorastania. Zajęcia mają charakter autodiagnostyczny.
  2. Wychowawca klasy może zorganizować lekcję informacyjną z pedagogiem/ psychologiem na temat pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
  3. Nauczyciele mają możliwość skorzystania z wewnątrzszkolnego szkolenia na temat zaburzeń emocjonalnych i ich rozpoznawania.

 

*Procedury dotyczą GŁÓWNIE zaburzeń z następujących obszarów: lękowe, obsesyjno-kompulsywne, somatyczne; nastroju , JEDZENIA i psychotyczne.
Kryteria diagnostyczne w załączniku.

PODSTAWA PRAWNA

- Ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. (Dz.U. z 1996 r., poz. 329), z późn. zm.,

- Rozporządzenie MEN z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie zasad udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych  przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z 2003 r. Nr 11, poz. 114), z późń. zm.,

- Statut Szkoły,

- Szkolny Program Profilaktyki.

 

OPRACOWANIE

J. Kubicka-Jakuczun, J. Bieniecki

 

 

KRYTERIA DIAGNOSTYCZNE ZABURZEŃ EMOCJNOLANYCH UCZNIÓW

 

 

  1. Zaburzenia lękowe:

- ataki paniki: pojawiają się nagle, towarzyszy im nagłe uczucia przerażenia i objawy somatyczne: bóle w klatce piersiowej, palpitacje serca, spłycenie oddechu, zawroty głowy, dolegliwości w okolicy brzucha, uczucia nierealności i lęk przed śmiercią.

- lęk uogólniony: niepokój, nerwowość lub podekscytowanie, łatwe męczenie się, drażliwość, napięcie mięśniowe, problemy z zasypianiem, wstawaniem lub niespokojny sen/ niewysypianie się, problemy z koncentracją lub uczucie pustki w głowie. Do symptomów można również zaliczyć nudności, wymioty i przewlekłe bóle żołądka.

 

W szkole najczęściej lęki objawiają się: ucieczki z lekcji, wysoka absencja, unikanie wypowiedzi i odpowiedzi ustnej w czasie lekcji, unikanie kontaktu wzrokowego, spuszczona głowa,  częste wizyty w toalecie czy w gabinecie pielęgniarki tłumaczone bólem głowy, brzucha; podwyższone ciśnienie, szybki oddech, pocenie się, problemy z koncentracją, drżenie głosu, ciała; ukrywanie twarzy we włosach; rozdrażnienie lub niepokój.

 

  1. Zaburzenia obsesyjno- kompulsywne:

W szkole najczęściej objawiają się:  symetryczne układanie przedmiotów na ławce, częste poprawianie ubrania i przedmiotów znajdujących się wokół, częste mycie różnych części ciała (ręce), napięcie mięśniowe ramion, przesadna sztywność ciała, drżenie; spłycone emocje, liczenie przedmiotów w pomieszczeniu (lamp, krzeseł, schodów), czynności przymusowe niekontrolowane typu: okrzyk, uszczypnięcie kogoś, wystukiwanie odpowiedniej liczby lub kopanie w krzesło/stół.

 

  1. Nerwice somatyczne:

W szkole najczęściej objawiają się:  powtarzające się bóle głowy, bóle brzucha, palpitacje serca, drżenie dłoni, wysokie lub niskie ciśnienie, omdlenia, zawroty głowy, nudności, biegunki.

 

  1. Zaburzenia nastroju-depresja

W szkole najczęściej objawiają się: obniżenie nastroju bądź utrata zainteresowań oraz brak zdolności odczuwania przyjemności, utrata wagi, brak łaknienia, nadmierna senność, uczucie ciągłego zmęczenia, poczucie nieuzasadnionej winy, obniżenie poczucia własnej wartości, obniżenie sprawności myślenia, zaburzenia uwagi i koncentracji, niemożność podjęcia decyzji, myśli samobójcze realizowane bądź nie, brak chęci
w uczestniczeniu w lekcjach w-f, zapominanie, wycofywanie się z życia społecznego, ucieczki z lekcji.

 

  1. Zaburzenia psychotyczne

W szkole najczęściej objawiają się: przekraczanie granic interpersonalnych, dziwaczność zachowania, wycofanie, zaniedbany wygląd, brak higieny, brak rozpoznawania własnych potrzeb, brak apetytu, nieadekwatny do pogody ubiór, brak logiki mówienia (myślenia), silny lęk, obniżony nastrój.